აიშალნენ ჭადრები,
ფოთლებს ფეხქვეშ იფენენ.
ვიოლინოს ჰანგები
შეერია სიბნელეს.
ასეთივე აშლილი
ფიქრი მოჰღვა მწუხრის ჯამს.
არ დაადგა საშველი,
მე და ალბათ, კიდევ სხვას...
როცა ამდენს განიცდი,
და გრძნობები მრავლდება...
ნუთუ ისევ დამიცდი
ჩემო ლამაზთვალება.
საკ.
No comments:
Post a Comment